در سه مقاله قبل که لینک آن ها را در انتهای صفحه مشاهده خواهید کرد ، دانستیم که سیستم های ذخیره سازی ۳PAR یک رویکرد جدید را نسبت به RAID پیاده سازی نموده اند که در آن چندین سطح مختلف از لایه های مجازی برای ایجاد RAID استفاده می شوند.
در یک مرور سریع باید بدانیم که Vlun ها Virtual Volume هایی هستندکه به هاست معرفی می شوند. Virtual Volume ها فضای خود را از واحد هایی به نام CPG وام می گیرند. CPG ها مخزنی از Logical Disk ها هستند و در نهایت هر Logical Disk از ردیف Chunklet هایی تشکیبل شده است که شامل یک مجموعه از RAID می باشد.
بلاک های سازنده ۳PAR که توسط Storage Administrator ها قابل کنترل هستند ، تنها شامل CPG ها Virtual Volumes و Vluns می شوند. این ها اجزایی هستند که اگر بخواهید با این دستگاه های ذخیره سازی کار کنید تمام اعمال روزانه تان به آن ها ارتباط پیدا می کنند.
در این مقاله می خواهیم نگاه دقیق تری به ساز و کار CPG داشته باشیم.
CPG چیست؟
همان طور که بارها گفته شد ، Common Provisioning Groups مخزنی از Logical Disk ها هستند که Virtual Volume ها فضای خود را از آن ها وام می گیرند. برای ساده سازی و اگر شما کاربر Storage هایی به غیر از ۳PAR بوده اید می توانید به CPG ها به عنوان مخزنی از RAID ها نگاه کنید. البته این فقط به خاطر درک بهتر مفهوم است. چرا که CPG ویژگی های زیادی دارد که آن را از RAID Pool متفاوت می سازد.
CPG ها تصمیم گیرنده این موضوع هستند که کدام چانکلت ها در درون آن ها وجود داشته باشند و چگونه مرتب شوند. یعنی اینکه به چه ترتیبی در کنار هم قرار بگیرند. بنابراین CPG عامل مهمی در تعیین سطح دسترسی یا Availability و کارایی یا Performance است.
این دسترسی پذیری یا Availability در سه سطح Port ، Magazine و Cage تعریف می گردد. پورت در پایین ترین سطح قرار دارد و محافظت در برابر Backend Port Failure را بر عهده دارد.
Magazine در سطح دوم قرار گرفته است و سیستم را در برابر Drive Magazine Failure محافظت می نماید. در نهایت Cage سطحی است که در آن کل Disk Shelf Failure محافظت می گردد.
بنابراین Availability در سیستم های ذخیره سازی ۳PAR در یکی از این سه سطح قرار می گیرد. اجازه بدهید با یک مثال از وب سایت Data Dude این موضوع را روشن تر کنیم. فرض کنید CPG شماره ۱ از چانکلت های درون دیسک های FC استفاده می کند. همچنین Set Size آن برابر با ۳ و Availability در سطح Magazine می باشد.
CPG شماره ۲ نیز از NL Disk های در RAID 6 و Set Size برابر با ۶ و Availability در سطح Cage بهره می برد. بنابراین CPG1 کارایی یا Performance بیشتر اما دسترسی و Availability کم تری نسبت به CPG2 دارد.
CPG ها در ابتدا هیچ فضایی را مصرف نمی کنند. آن ها بر اساس مقدار درخواستی که از طرف Virtual Volume های برای اختصاص فضا وجود دارد به صورت خودکار رشد می کنند. این نکته مثبت بسیار بزرگی است. چراکه نیازی به Pre-Allocate یا Pre-Plan جهت تعیین اندازه CPG ها نخواهد بود.
بنابراین هرچه تعداد دیسک هایی که CPG در آن ها گسترش پیدا می کند بیشتر باشد ، کارایی استوریج افزایش می یابد. در مقاله های آینده تک تیک به شما آموزش خواهیم داد که چگونه یک CPG را از طریق SSMC ایجاد نمایید.
بسیار آموزنده و مفید بود
مرسی از آموزشتون
مشتاقانه منتظر آموزشهای بیشتر هستیم
با سلام.
حتما در آینده نزدیک مقاله های بیش تری به بخش استوریج وب سایت افزوده خواهد شد. کامنت های دلگرم کننده شما مشوق بزرگی برای ماست.
شاد باشید.
سلام ممنون از سلسله مقالات خوبتون اما منظور شما از set size در این مقاله چیه؟ ( در مقالات قبلی row size تعریف شده بود اما اسمی از set size نیامده بود )
با سلام. ضمن تشکر از توجه شما به مقاله های وب سایت تیک تیک ، منظور از Set Size تعداد دیسک های درگیر در هر CPG است. برای مثال اگر از RAID 5 با آرایش ۲ دیسک برای دیتا و ۱ دیسک برای Parity استفاده شود Set Size برابر ۳ خواهد بود.