یکی از برنامه های وب سایت تک تیک این است که طی سلسله مقاله هایی دستورات بسیار کاربردی را در سیستم عامل لینوکس بررسی و استفاده از آن ها را به شما آموزش دهیم. با توجه به اینکه استفاده از سیستم عامل های بر پایه لینوکس و یونیکس در ایران در حال افزایش است ، امید است که این آموزش ها مورد توجه شما مخاطبان عزیز قرار بگیرد. واضح است که یکی از پر استفاده ترین و مشهورترین دستورات مورد استفاده در Linux دستور hostname است. در این آموزش سعی خواهد شد که همه مواردی که لازم است درباره این دستور ساده بدانید آموزش داده شود.
همچنین شما می توانید سوالات خود را درباره این دستور در قسمت نظرات مطرح نمایید ، یا اینکه آموزش دستورات لینوکسی مورد نیاز خود را درخواست نمایید که مطلب مورد نظر برای شما تهیه گردد.
HostName به چه منظور استفاده می گردد؟
دستور hostname جهت نمایش نام سیستم یا Domain Name و همچنین ویرایش آن قابل استفاده است.
زمانی که این دستور را بدون argument و به صورت ساده استفاده نمایید ، نام سیستم برای شما نمایش داده می شود. این کار با استفاده از فراخوانی تابع gethostname در لینوکس انجام می شود. در تصویر زیر دستور با رنگ زرد و پاسخ آن با رنگ سبز مشخص شده است.
در تصویر زیر خروجی آن را در سیستم دیگری مشاهده می نمایید :
ممکن است که شما تمایل داشته باشید ، نام دامینی را که برای این سیستم به تنهایی تعریف شده است مشاهده کنید. در این حالت کافی است که همین دستور را تنها با اضافه نمودن سوئیچ –d بنویسید. به تصویر زیر دقت نمایید :
همان طور که مشخص است در این تصویر هیچ خروجی برای دستور hostname –d نمایش داده نشده است! دلیل این موضوع آن است که سیستم مذکور عضو هیچ دامینی نیست و دامین سافیکس نیز برای آن تعریف نگردیده است. اکنون در تصویر زیر خروجی همان دستور را در سیستمی که عضو دامینی با نام studios است مشاهده می کنید.
نمایش FQDN در لینوکس و یونیکس
می دانیم که FQDN مخفف Fully Qualified Domain Name است. این مقدار در شبکه های کامپیوتری بسیار مهم است. چرا که در پیکربندی بسیاری از سرویس های مهم شبکه به جای آی پی می توانیم از آن استفاده کنیم. برای اینکه FQDN یک سیستم لینوکسی را بیابید کافی است که دستور hostname را با سوئیچ –f به کار ببرید. به نتیجه زیر توجه کنید :
همان طور که می دانید FQDN سیتمی که عضو هیچ دامینی نباشد و Suffix نداشته باشد ، همواره Localhost است. در تصویر بعدی خروجی این دستور را در زمانی مشاهده می کنید که سیستم عضو دامین خاصی می باشد. در این صورت FQDN ترکیبی از سلسله مراتب دامینی و مقدار Hostname محلی است.
تشخیص IP با استفاده از دستور HostName
در نهایت شاید برای شما جالب باشد که یکی از سریع ترین راه های تشخیص IP در سیستم های لینوکسی استفاده از همین دستور hostname است. تمام کاری که باید انجام دهید این است که Hostname را با سوئیچ –i استفاده نمایید. به تصویر زیر نگاه کنید.
جالب است بدانید که تمام دستورات لینوکس از جمله دستور بسیار ساده hostname کارایی های بسیار بسیار متنوع و پیشرفته ای را دارند. در این آموزش سعی شد که ساده ترین و پرکاربردترین استفاده های این دستور بیان شود. همان طور که در ابتدا گفته شد شما می توانید درخواست های خود را درباره آموزش دستورات مختلف لینوکس در قسمت نظرات مشخص کنید.
