مقدمه بر ارزهای دیجیتالی و بیت کوین – قسمت دوم

در مقاله قبل دسته بندی ارزهای دیجیتال توضیح داده شد. در این مقاله با تمرکز بر ارز دیجیتالی بیت کوین خواهیم دید که بیت کوین چگونه تولید می شود و چگونه میزان کل بیت کوین موجود در دنیا تعیین می شود؟ آیا بیت کوین از هیچ تولید می گردد یا ساز و کار خاصی تولید بیت کوین را کنترل می کند؟ اما ابتدا اجازه بدهید دلایل اینکه چرا به ارز جایگزین نیاز داریم را مرور کنیم.

چرا به ارز جایگزین نیاز داریم؟

عامل های اقتصادی و اجتماعی زیادی هستند که تقاضا را برای ارز جایگزین ایجاد می کنند.

• ارز های دیگر به دلیل اینکه از اساس برای استفاده در محیط مجازی ساخته نشده اند ، انعطاف لازم را برای بهره مندی در فضای بدون مرز وب ندارند. ارز جایگزین در ابتدا بر مبنای امکانات و مدیوم دنیای وب و پتانسیل های آن ایجاد شده است.
• یکی دیگر  از ایده های اصلی ایجاد ارز جایگزین عدم امکان کنترل آن توسط قدرت های سیاسی دنیا و بر اساس نظام ناکارآمد بانکی است.
• استفاده از خدمات مالی هزینه بر است. ( این موضوع در ایران و برخی از کشورها صدق نمی کند. زیرا در نظام بانکی ایران نه تنها بانک ها برای نگه داری پول و ارائه بیشتر خدمات مالی هیچ هزینه ای دریافت نمی کنند ، بلکه بابت سپرده گذاری به شما سود هم پرداخت می کنند. )

اکنون می دانیم که Cryptocurrency در دسته بندی ارز دیجیتالی غیر متمرکز قرار می گیرد که یکی از چهار دسته بندی ارزهای جایگزین است. بیت کوین از بارزترین نمونه های کریپتوکارنسی یا ارز رمزنگاری شده است.

ایده Cryptocurrency چیست؟

Cryptocurrency در دقیق ترین و خالص ترین تعریف ، ورژنِ نظیر به نظیر – Peer to Peer – پول نقد الکترونیکی است. اما  Peer to Peer در تراکنش های مالی دیجیتالی دقیقا به چه معناست؟ زمانی که شما از یک روش پرداخت یا انتقال وجه غیر نظیر به نظیر استفاده می کنید – مانند پرداخت در درگاه بانک سامان – برای اینکه مبلغی مشخص از حساب شما به حساب دیگری منتقل شود نیاز به یک موسسه مالی به عنوان واسطه است _ در اینجا شرکت شاپرک – که تراکنش ها از طریق آن صورت پذیرند. اما در تراکنش های مالی Peer to Peer نیازی به چنین واسطه ای وجود ندارد.

بیت کوین برای انجام تراکنش های خود از مفهومی به نام Proof of Work یا POW بهره می برد. پروتکل Proof of Work در Bitcoin یک رقابت رمزگشایی است که در آن برای شرکت کنندگان پاداشی در نظر گرفته می شود.  از آن جایی که همان طور که در مقاله اول توضیح دادیم بیت کوین ارز بدون پشتوانه محسوب می شود. می دانیم که درآمد بانک ها در نظام پولی و بانکی سنتی بر این مبنا است که بانک بر اساس میزان وامی که از آن درخواست می شود ، دارای اعتبار می گردد. در این صورت است که می توانیم بگوییم یک بانک ، سرمایهِ با پشتوانه دارد و برای اقتصاد مفید است. اما اگر کسی از بانک سرمایه ای درخواست نکند و اعتبار بانک در کسب و کاری مفید جریان پیدا نکند ، حتی اگر حساب های سرمایه گذاری و پس انداز زیادی در آن افتتاح شود ، پول بدون پشتوانه محسوب می گردد.

از آن جایی که در Cryptocurrency پشتوانه پول نمی تواند بر اساس مقدار وام و سرمایه گذاری به وجود بیاید ( چون اساسا آن طور که در مقاله قبلی گفته شد جز ارزهای بدون پشتوانه است )  ، بنابراین راه جایگزینی بایستی وجود داشته باشد. به همین دلیل کد هایی در ساختار ارزی بیت کوین وجود دارند که بر اساس میزانی که کاربران در رمزگشایی آن کدها مشارکت می کنند ، ارز بیت کوین تولید می شود و بین مشارکت کنندگان رمز گشایی تقسیم می شود. بنابراین اگر روزی برسد که هیچ کاربری در هیچ کجای دنیا کدی را در زیرساخت BitCoin رمزگشایی نکند ، دیگر هیچ بیت کوینی تولید نمی شود.

( جهت Mining و کسب بیت کوین توصیه ما برای کاربران کامپیوتر های شخصی دانلود مرورگر CryptoTab است که در این لینک می توانید آن را دانلود نمایید. جهت اطلاعات بیشتر به پست مرتبط در تلگرام در این لینک مراجعه نمایید. )

این روش که اصلی ترین راه کسب بیت کوین ( در کنار تولید آن ) است برای تمام کاربران اینترنت در سراسر دنیا قابل دسترسی است. تنها کافی است که شما با استفاده از یک نرم افزار که حتی می تواند بر روی کامپیوتر شخصی شما نصب شود منابع پردازشی سیستم تان را در جهت حل الگوریتم های ریاضی موجود در شبکه به اشتراک بگذارید. در این صورت همه کاربرانی که در حل آن الگوریتم ریاضی مشارکت می نمایند بر اساس میزان مشارکت صاحب مقداری ارز دیجیتالی بیت کوین خواهند شد که می توانند آن را در کیف پول الکترونیکی شان ذخیره نمایند.

اگر علاقه مند هستید که روش کار با این نرم افزارها و استفاده از کیف پول الکترونیکی را یاد بگیرید ، مقاله بعدی را بخوانید. همچنین بقیه سوال های خود را در قسمت نظرات همین مقاله مطرح نمایید. 🙂